Charroux Robert - Dziedzictwo bogów, j. LITERATURA POWSZECHNA, ebook, pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Robert Charroux
DZIEDZICTWO BOGÓW
Tytuł oryginału:
Le livre des secrets trahis
Przekład na podstawie:
Legacy ofthe gods
, Berkley 1974
Copyright © 1973, by Robert Laffont
Copyright © for the Polish edition by Pandora, Łódź 1994
ISBN: 83-85884-06-8
Spis treści:
Rozdział 1:
Apokryfy i historie fantastyczne
Raj leży na północnym zachodzie
Skarb Adama
Kim oni byli?
List od Jezusa
Skarb świątyni
Rozdział 2:
Inny Świat Świętego Graala
Misja Hiperborejczyków
Legendarny Graal
Inny Świat Graala
Floryda czy Hiperborea
Zew Ameryki
Teoria wszechświatów równoległych
Próby
Rozdział 3:
Zamek Władcy Świata
Najinteligentniejszy ze wszystkich królów
Fryderyk studiował kabałę, alchemię i proroctwa Merlina
Pactio Secreta
Skarbnik siedmiu plakiet
Pod znakiem nieskończoności
Ośmioboczny zamek
Michał Szkot, wytwórca złota
Zagadkowa inskrypcja
Złote Słońce i Czarne Słońce
Rozdział 4:
Grupa Thule
Tajemnicza Hiperborea
Raj leży na zachodzie
Ogród Hesperyd
Zawsze Wenus
Zniekształcona tajemnica
Hanussen
Sto kochanek w trzy miesiące
Spotkanie z Hitlerem
Próba obalenia Hitlera
Ordensburgi
Rytuał krwi
Thule i Agartha
Rozdział 5:
Widzenie Ezechiela
Niebiański pojazd ląduje
Cherubini i helikoptery
Latające koła
Luka w czasie
Promyk kabały
Tajemnica Księgi Enocha
Rozdział 6:
Kabała
Niebiański rydwan
Twarzą w twarz z Bogiem
Władca Tajemnicy
Problemy z tłumaczeniem
Zaślubiny z nimfą
Rozdział 7:
Magiczna Księga Szkota Czarodzieja
Wiedza tajemna
Biedny mnich Amon
Magiczna Księga Szkota Czarodzieja
Działanie we wszechświecie stworzonym/niestworzonym
Odkrywanie świata równoległego
To, Co Poza – demony i spirytualiści
Tajemnica feniksa
Czarna magia
Chodzenie po wodzie
Sporządzanie magicznej statuetki
Magiczne kurtyzany
Rozdział 8:
Czarodzieje i matematycy
Wtajemniczone kobiety
Sabat biedaków
Szatan nadaje ton
Bose stopy i zdzierane sukienki
Piętnaście przewin karanych przez pogrzebanie żywcem
Duch Święty Francoise Bos
Wyimaginowane sabaty
Kult dżdżownicy
Honni soit qui mai y pense
Nierządnice Złotej Jutrzenki
Czarodziej i akt płciowy
Rozdział 9:
Siódma Pieczęć Apokalipsy
Codzienna ofiara
Akt heroizmu
Czy Stany Zjednoczone powinny być zniszczone?
Tylko jedno życie
Pustynia rozszerza się
Niewidzialni żołnierze z fortecy Vanves
Rozdział 10:
Tajemna Niewiadoma
Błąd okultystów
Skarb Templariuszy
Sethon – wytwórca złota
Tajemnica Różokrzyżowców
Czysta Woda – Śmierć
Magiczna godzina
Eleusis – Alezja
Legenda o świętej Enimii
Tworzenie za pośrednictwem myśli
Magiczne słowo
Wszystko posiada masę
Podróż w czasie
Bez dowodu empirycznego
Kosmiczne odosobnienie
Za i przeciw podróży międzygwiezdnych
Świetlisty pojazd
Kontakty z mieszkańcami innych planet
Wiadomość z Proximy Centauri?
Mówią Baavczycy
Obca nauka
Baavi
Tajemnica Yeti
Baza w Baalbe
Z Marsa na Ziemię
Tajemnica antygrawitacji
Yaidorgi
Rozdział 1
Apokryfy i historie fantastyczne
Istnieją pewne apokryfy i inne starożytne pisma, które dotyczą tytułowego zagadnienia. Zawie-
rają one szczegóły mogące dostarczyć w tym względzie cennych wskazówek, nawet jeśli same są
po części legendarne.
Raj leży na północnym zachodzie
W apokryficznym dziele „Walka Adama i Ewy” przetłumaczonym z języka etiopskiego, autor
stwierdza, że potomkowie Adama podzielili się na dwa szczepy: Kainitów i Setytów. Pierwsi z nich
– potomkowie Kaina, oddali się Szatanowi, uciechom cielesnym i rozpuście. Zamieszkiwali oni
żyzną ziemię daleko od Edenu. Setyci zaś, potomkowie Seta, pozostali wierni Prawu. Mieszkali w
górach nieopodal Edenu, wkrótce jednak zaczęli łączyć się z dziećmi Kaina, „plamili się
nieczystością tamtych i płodzili z nimi potomstwo, które nazywano garini, czyli giganci – bo nie
miało sobie równych ze względu na siłę i niewyobrażalną wielkość”.
Historia ta nie mówi nic o geograficznym położeniu Edenu, ale starożytne dzieła – „Hymn do
Prawdziwego Raju” Świętego Efrema
[1]
i „Topografia Chrześcijańska” Kosmasa Indikopleustesa
[2]
umiejscawiają go u zachodniej krawędzi najwyższej góry świata.
Starożytni sądzili na ogół, że Ziemia jest płaska, niektórzy – iż jest kolista, jeszcze inni – że
prostokątna, otoczona wysokimi, łukowato wygiętymi ścianami, które tworzą sklepienie niebieskie.
W kosmografii Kosmasa, niedaleko bieguna północnego znajdowała się wysoka góra, wokół
której obracały się Słońce, Księżyc i gwiazdy. Zaćmienia i fazy księżyca następowały, gdy góra
znalazła się między danym ciałem niebieskim a Ziemią.
Według tradycji ta właśnie wysoka góra, do której Enoch posłany został ze swoją misją, jest
ziemskim rajem, czyli Edenem, a znajduje się ona w pobliżu bieguna północnego, „pomiędzy
północą i zachodem”, co zgadzałoby się z przypuszczalnym umiejscowieniem ziem Thule
[3]
i
Hiperborei
[4]
. (Nawet wśród Chińczyków biegun północny uważany jest za centrum wiedzy.
Pekiński Pałac Wielkiego Światła zbudowano pod znakiem gwiazd północnych i Wielkiej
Niedźwiedzicy.)
Powiada się także, że „Pan litościwy i miłosierny, który w swej nieskończonej mądrości rządzi
wszystkimi rzeczami, zechciał, by Adam – gdy został już wypędzony z Ogrodu – zamieszkał na
zachód od niego, gdyż ziemie tam są rozległe”.
_____________________________________________
1. Efrem Syryjczyk, 306-373, jeden z Ojców Kościoła, autor szeregu pism. [przyp. tłum.]
2. Kosmas Indikopleustes („podróżnik po Indiach”), był kupcem z Aleksandrii, który przemierzył Arabię i Afrykę
Wschodnią, a zostawszy mnichem napisał
Topografię Chrześcijańską,
w której próbował uzgodnić swoją wiedzę
geograficzną z
Pismem Świętym.
[przyp. tłum.]
3. Thule – niezidentyfikowana wyspa na północ od Brytanii, odkryta przez żeglarza i geografa greckiego z IV wieku
p.n.e., Pyteasza z Marsylii; nazwa zawiera prawdopodobnie germański rdzeń
thul – „
kraj wysoki”, spotykany i dziś w
skandynawskim nazewnictwie geograficznym.
Ultima Thule
– łac, w
Georgikach
Wergiliusza kraniec świata, wyspa
położona na północnym krańcu świata. [przyp. red.]
4. Hiperboreje – Hiperborejowie, Hiperborejczycy (mit. gr.), mityczni mieszkańcy dalekiej Północy, gdzie słońce
wschodzi i zachodzi tylko raz na rok, czcigodny ród wyznawców Apollina (który odwiedza ich na ziemi), żyjący w
szczęściu i spokoju. Nazwa różnie wyjaśniana: „mieszkający poza Boreaszem (bogiem wiatru północnego)”, „poza
górami”. [przyp. red.]
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne