[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Spistreści
4
142 Rozdział4.Mapowanietonów
…€
…
.
.Operatorymapowaniatonów
„„
…
.
�
.Mapowanietonówwpraktyce
$‚
…
.
€
.ZastosowanieHDRwpraktycefotografi iartystycznej
%
…
.
…
.Twórczetechnikimapowaniatonów
5
210 Rozdział5.ObróbkaobrazówHDR
�
†
.
.Wykorzystaniepełnegozakresudynamicznego
��†
†
.
�
.Efektywniejszewykorzystaniefi ltrów
6
232 Rozdział6.RobieniepanoramicznychzdjęćHDR
�€€
„
.
.Konwencjestosowanewpanografi i
�€!
„
.
�
.Technikajednoujęciowa
�…
„
.
€
.Kulalustrzana
�†„
„
.
…
.Robieniezdjęćsegmentowych
�$%
„
.
†
.Sklepienianiebieskietypu„skydome”
�%€
„
.
„
.Porównanie
7
284 Rozdział7.Zastosowaniewgra ce3D
�%†
$
.
.Zasadypracyzobrazamigenerowanymikomputerowo
�!†
$
.
�
.Symulacjazużyciembrutalnejsiły:studiumwykonalności
€‚‚
$
.
€
.Zaawansowanetechnikiustawianiascen
€�
$
.
…
.Inteligentneoświetleniebazującenaobrazach
€�$
$
.
†
.Bardziejtwórczezastosowania
Ostatniastrona
Rozdział
. Robienie panoramicznych zdjęć HDR
Niniejszy rozdział został w całości poświęcony
zagadnieniu tworzenia środowisk HDR. Stanowi
on połączenie dziedzin fotograi i HDR i fotograi i
panoramicznej. Jest to więc praktycznie najtrud-
niejsze zastosowanie aparatu, jakie możemy sobie
wyobrazić.
233
Robienie panoramicznych zdjęć HDR
Panografia, jak często określa się fotografię pa-
noramiczną, bazuje na tradycji tak starej, że jej
początki sięgają powstawania fotografii. Tak
naprawdę jej historia jest nawet starsza i wiąże
się z chińskimi, greckimi i weneckimi mistrzami
zajmującymi się malowaniem obrazów o dużej
skali. Ludzie kochają po prostu widoki panora-
miczne i tworzony przez nie nastrój: zawsze tak
było. W epoce cyfrowej obrazy panoramiczne
zajmują zaszczytne miejsce w rzeczywistości
wirtualnej. Badania w tej dziedzinie nigdy nie
ustały, a wręcz ostatnio przyspieszyły dzięki
technologii HDRI.
Zdjęcia panoramiczne nie tylko wyglądają faj-
nie, ale są też wielką pomocą podczas renderingu
3D. Lecz nawet w przypadku zwykłych zasto-
sowań fotograi cznych mamy tu do czynienia
z problemami związanymi z naświetleniem. Pró-
bujemy uchwycić całe otoczenie, dlatego będzie-
my mieli prawdopodobnie do czynienia z bardzo
jasnymi i bardzo ciemnymi miejscami. Właśnie
dlatego panografowie bardzo chętnie korzystają
z dobrodziejstw technologii HDR.
Wiele części tego rozdziału jest dziełem Bern-
harda Vogla. Wspólnie zaprezentujemy wiele
metod robienia zdjęć o różnym poziomie zaawan-
sowania i wymaganiach odnośnie potrzebnego
nakładu pracy i sprzętu. Osoby, które posiadają
odpowiednio wysoki budżet, mogą robić tego ro-
dzaju zdjęcia bardzo szybko i łatwo. Jeśli jednak
włożymy w pracę odpowiednią ilość wysiłku, wy-
niki mogą być porównywalne, a nawet lepsze przy
niższych nakładach i nansowych.
6.1.1. Pole widzenia
Kiedy zwykły fotograf mówi o odległości ognisko-
wej (ang.
focal length
), to zakłada, że osoba, z którą
rozmawia, także używa w swojej wyobraźni takie-
go samego obszaru obrazu (typu kliszy, rozmiaru
matrycy). W typowej rozmowie stwierdzenie typu
„zrobiono za pomocą 17 mm” od razu powoduje
skojarzenie z bardzo szerokokątnym obiektywem.
W przypadku aparatów cyfrowych nawet ama-
torzy zaczynają zdawać sobie sprawę, że
odle-
głość ogniskowa
sama w sobie jest pojęciem
bez dei nicji. Wiele osób obchodzi ten problem,
mnożąc długość ogniskową przez tzw. mnożnik
ogniskowej (ang.
crop factor
), który za podstawę
uznaje kliszę 35 mm i standardowy obiektyw.
W kolejnych działach dowiecie się, czemu nie jest
to dobrym pomysłem.
Fotografowie zajmujący się zdjęciami pano-
ramicznymi porzucili tę jednokierunkową dro-
gę i pracują obecnie z pojęciem zwanym
polem
widzenia
(ang.
Field of View
,
FOV
). Wyobraźcie
sobie, że gdy patrzycie, znajdujecie się w jednym
z rogów trójkąta: pole widzenia określi, jak dużo
możecie zobaczyć bez poruszania głową. Mimo to
jest to nadal dość dwuznaczna dei nicja, dlatego
dodamy do niej kierunki. Mamy więc do czynie-
nia z pionowym, poziomym, a nawet przekątnym
polem widzenia.
Pełny obraz sferyczny posiada poziome pole wi-
dzenia 360° (ang.
horizontal Field of View
; hFOV)
i pionowe pole widzenia 180° (ang.
vertical Field
of View
; vFOV). Jest to maksymalne pole, jakie
możemy wykorzystać w rzeczywistych sytuacjach,
i pokrywa wszystko, co widzimy dookoła siebie.
Ale co oznacza użyte w poprzednim akapicie
słowo
sferyczny
?
6.1. Konwencje stosowane
w panogra
i
6.1.2. Projekcja obrazu
Podstawowym problemem związanym z wido-
kiem panoramicznym jest fakt, że z dei nicji nie
posiada on żadnych granic. Jest to coś w rodzaju
kuli, która owija się wokół punktu widokowego.
Obrazy 2D posiadają jednak granice i są zawsze
płaskimi prostokątami. Musimy więc rozwinąć
kulę otaczającą punkt widzenia, aby uzyskać
Robienie zdjęć panoramicznych różni się od prak-
tyk stosowanych w zwykłej fotograi i. Zanim
jednak przejdziemy do rzeczy, musimy mieć pew-
ność, że posługujemy się tymi samymi terminami
i dei nicjami.
234
Rozdział 6.
prostokąt, tak jakbyśmy delikatnie obierali po-
marańczkę. Taki proces nosi nazwę projekcji
panoramicznej. Jest wiele sposobów na jego prze-
prowadzenie i każdy z nich jest swego rodzaju
kompromisem. Musi tak być, ponieważ trzeba
przedstawić przestrzeń 3D na obrazie 2D. Nazwy
rodzajów projekcji są standardowymi pojęciami
w słowniku panografów, ale istnieją w różnych
dialektach, o których powinniście wiedzieć.
Mapa sferyczna/szerokość-długość/od-
wzorowanie równoodległościowe:
Jest to
najpopularniejszy sposób rozwijania naszej wyi-
maginowanej kuli. Wszystkie trzy nazwy odnoszą
się do tego samego procesu. Można go z łatwoś-
cią rozpoznać po proporcji 2:1. Odnosi się on
do transformacji, której przykładem jest prze-
kształcenie kuli ziemskiej na mapę. Geograi czne
współrzędne długości i szerokości są bezpośred-
nio przekształcane we współrzędne pikseli XY.
Linia horyzontu takiego obrazu odpowiada rów-
nikowi. Znajduje się dokładnie pośrodku obrazu
i nie posiada zniekształceń.
Z kolei bieguny odpowiadają punktom zenitu
i nadiru. Są bardzo brutalnie zniekształcane ze
względu na swoje położenie. Te specjalne punkty
tworzą pierwszą i ostatnią linię pikseli. Warto
o tym pamiętać podczas edycji takich obrazów.
Modyi kacja górnej i dolnej granicy spowodu-
je wystąpienie dużych błędów, ponieważ każda
z nich zbiega się w jednym punkcie.
Pionowe linie architektury będą proste. Na-
rożniki budynków, pręty, lampy uliczne są do-
brymi obiektami referencyjnymi. Ale poziome
linie architektury będą podlegać wygięciu, tak jak
podczas stosowania obiektywu zwanego rybim
okiem. Dzieje się tak dlatego, że siatka projekcji
coraz bardziej wygina się, im bliżej jej do punk-
tów zenitu i nadiru. To, co na mapie wygląda jak
równe prostokąty, na sferze projekcyjnej będzie
raczej przypominać kawałek ukrojonego tortu.
Podczas obróbki panoramy równoodległościo-
wej musimy zwracać szczególną uwagę na linię
szwu. Lewa i prawa granica muszą do siebie do-
kładnie pasować. Można tego dokonać poprzez
1PMFXJE[FOJB
V
Pole widzenia
jest w dużym
stopniu zależne od
rozmiaru matrycy
KFEOBLPXZ
PCJFLUZX
NBUSZDBDZGSPXB
PNOPȃOJLVPHOJTLPXFK
TUBOEBSEPXB
LMJT[BNN
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

gackt-camui.opx.pl