Charles, Gangsterzy, ebook, pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Charles "Lucky" Luciano, właśc. Salvatore Lucania (ur. w Lercara Friddi na Sycylii - zm. w ), włoskiego pochodzenia, uważany za twórcę nowoczesnej w Stanach Zjednoczonych. W USA Luciano zwany jest ojcem chrzestnym mafii amerykańskiej, cieszącym się uwielbieniem wśród amerykańsko-włoskich mieszkańców Nowego Yorku. Współtwórca tzw. Komisji (inaczej kopuły) – organu zarządzającego przestępczością zorganizowana w USA, składającego się z przedstawicieli 5 nowojorskich mafijnych rodzin (Gambino, Genovese, Lucchese, Bonanno, Colombo) a także pozostałych rodzin mafijnych należących do La Cosa Nostry (łącznie 24 frakcje w całym USA). Struktura organizacyjna mafii ustalona przez Luciano w 1931 roku przetrwała do dzisiaj. Kolejność zaczynając od góry:

· szef wszystkich szefów (Capo di Tutti Capi), przewodniczący "Komisji"

· szef rodziny (Capo Famiglia, boss, Don), łacznie 24 reprezentantów rodzin z całego USA

· Consiglieri (doradca)- najczęściej prawnik, tradycyjnie rdzenny Sycylijczyk.

· vice-szef (Underboss) - osobę sprawująca piecze nad "ulicznymi" interesami Rodziny.

· "kapitan", dowódcy ekipy (caporegime)

· żołnierz (soldati))

Zaznaczyć należy, że Luciano formalnie nie sprawował roli bossa nad żadną z rodzin, ponieważ jako szef szefów przewodził "Komisji" natomiast z jego namiestnictwa i za jego pozwoleniem rodzina z której się wywodził, Genovese, rządzona była przez Vita Genovese, a także Franka Costello. Zaznaczyć należy również, że "Lucky" wprowadził w 1931 r. na zjeździe "Komisji" prawo równości między 24 przywódcami rodzin mafijnych. Oznaczało to, że każdy boss jest równy sobie, i w ramach głosowania obierany będzie przywódca ogólnokrajowy - Capo di Tutti Capi.

Istnieją różne hipotezy dotyczące nadanego mu przez środowisko przestępcze pseudonimu "szczęściarz". Najbardziej prawdopodobną wersją wydaje się ta, która mówi, że Luciano przeżył ciężkie pobicie, któego inicjatorem był Salvatore Maranzanno (w wyniku tego pobicia Luciano do końca życia miał opuszczoną lekko jedną z powiek, a także miał bliznę na policzku).

Urodził się w Lercara Friddi 26 km na wschód od na Sycylii. Kiedy miał 10 lat, jego rodzice wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych w czasie tzw. Wielkiej Emigracji. Widok Statuy Wolności stojącej u wrót nowego, lepszego świata musiał wywrzeć na młodym Luciano niebagatelne wrażenie i chęć osiągnięcia czegoś wielkiego. Pobyt w USA rozpoczął nie za dobrze. w 1907 roku za włamanie został aresztowany, w tym samym roku wymuszał w szkole po kilka centów od każdego ucznia, któremu oferował „ochronę” przed pobiciem. W razie odmowy zapłacenia okupu – bił kolegów wraz ze swoimi kolegami z gangu. Okres ten jest dla Luciano zaprawą w przestępczym rzemiośle. Pewnego dnia jeden z uczniów odmówił płacenia haraczu gangowi "szczęściarza" – jest to Żyd polskiego pochodzenia , którego odwaga i sprzeciw wywarły na Luciano spore wrażenie. Tym samym jest to początek najtrwalszej przyjaźni w historii amerykańskiej mafii.

W wieku 18 lat Luciano zostaje aresztowany i skazany na pół roku za handel heroiną i morfiną. W wraz z (socjopatycznym mordercą, bliskim przyjacielem Lansky'ego) i a także Frankiem Costello przystaje do . Już wówczas podejrzewany przez policję o szereg zabójstw, których prawdopodobnie był zleceniodawcą a które w jego imieniu wykonywał Siegel. Okres ten jest dla Luciano i jego ekipy wdrapywaniem się w przestępczej hierarchii. Z czasem dzięki roztropności, ostrożności i kontaktom Costello, geniuszowi finansowemu Lansky'ego, bezwzględności Siegla, a także własnej charyzmie i dalekowzroczności ekipa Luciano staje się zauważalna w całym Nowym Yorku a o jej przyłączenie do własnych rodzin zabiegają Joe "Szef" Masseria oraz Salvatore Maranzanno.

W wieku lat 23 – w 1920 roku przyłączył się do największej przestępczej rodziny w USA – do rodziny kierowanej przez . Wynika to z faktu, że pozycja gangu Luciano jest zagrożona przez działalność dwóch wrogich sobie bossów - Maranzanna i Masserii. W tym czasie – w 1928 roku Masseria rozpoczął wojnę z przywódca innej znanej rodziny mafijnej – . Wojna ta przeszła do historii jako wojna Castellammarese (Castellammarese War) i trwała ponad 2 lata. Luciano po pobiciu zdradził swojego szefa i zwabił go rzekomo na spotkanie do restauracji, w której Masseria został zastrzelony (1931 r.), a Maranzano został zwycięzcą i szefem wszystkich szefów. Wkrótce potem Luciano zlecił zabicie także Maranzano i sam ogłosił się szefem wszystkich szefów. Po zajęciu tego stanowiska przy pomocy Lanskego znacznie rozszerzył przestępczą działalność na inne miasta USA, a także na Kubę. Stworzył także specjalny oddział egzekucyjny nazwany potem przez dziennikarzy Murder Incorporated pod kierownictwem Alberta Anastasii (zwanego Lord High Executioner) przeznaczony do likwidacji gangsterów, którzy zdradzili lub z innych przyczyn popadli w niełaskę Murder Inc. Nie było jej wolno stosować natomiast do likwidacji urzędników, policjantów czy polityków lub dziennikarzy. Luciano uważał bowiem, że zabójstwa takich ludzi mogą zwrócić zbyt wielką uwagę władz i opinii publicznej na przestępczość zorganizowaną.

W późniejszych latach był m.in. jednym z przywódców mafijnej zwanej tak od nazwiska Vito Genovese, który był w latach trzydziestych podwładnym Luciano, a w roku 1957 - następcą Franka Costello - następcy Luciano.

W dzięki działaniom prokuratora stanowego stanu Nowy Jork - skazano go m.in. za sutenerstwo na 30 do 50 lat więzienia i umieszczono w ciężkim więzieniu Dannemora.

W czasie z więzienia (przeniesiono go wtedy do więzienia Great Meadow w Comstock) organizował pomoc dla zabezpieczając amerykańskie nabrzeża przed niemieckim sabotażem i pomagając armii amerykańskiej w zdobywaniu . W dowód wdzięczności dzięki staraniom w Dewey, który w tym czasie został właśnie gubernatorem Nowego Jorku ułaskawił Luciano pod warunkiem deportacji do Włoch. Luciano wypuszczono z więzienia i 10 lutego 1946 roku statkiem deportowano na .

W tym samym 1946 roku Luciano poleciał na Kubę skąd nadal za pośrednictwem Costello i Lanskyego prowadził mafijne interesy, ale rząd USA zmusił władze Kuby do wydalenia Luciano z wyspy. Luciano powrócił więc do Włoch skąd nadal kierował przestępczymi operacjami, m.in. handlem narkotykami. W późnych latach 50. doszło do rozluźnienia bardzo silnej dotąd przyjaźni Luciano z Lanskym. Luciano podejrzewał Lanskyego o niewłaściwe rozliczanie udziałów w przestępczych interesach. Niezależnie od tego Luciano był i pozostał człowiekiem bardzo majętnym. Pod koniec życia zyskał sobie uznanie jako filantrop: przeznaczał duże sumy na działalność charytatywną. Miał słabe serce i przeszedł kilka zawałów.

Zmarł 26 stycznia na na lotnisku Capodichino w , krótko po tym, gdy odebrał tam scenarzystę, który miał napisać scenariusz do filmu o życiu Luciano.

... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne